Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και Ινομυαλγία: όταν κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί είσαι συνεχώς κουρασμένος ή πονάς ασταμάτητα περισσότερα


Συχνά μπορεί κανείς να αισθάνεται πολύ κουρασμένος: μετά από μία κουραστική μέρα, κατά τη διάρκεια μιας ίωσης ή άλλης λοιμώδους ασθένειας, καθώς και σε περιόδους έντονου άγχους. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις καταστάσεις όπου το αίσθημα της κόπωσης είναι αναμενόμενο και κατανοητό, τόσο από τον ίδιο τον ασθενή όσο και από τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Όλοι περιμένουν ότι όταν τα προβλήματα περάσουν θα φύγει και η κούραση. Αυτό είναι και το συνηθισμένο.

Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις, η κούραση παραμένει και μπορεί να διαρκεί μήνες ή χρόνια. Μπορεί, δε, να είναι τόσο έντονη ώστε μετά από την παραμικρή προσπάθεια να είναι απαραίτητο να μείνει κανείς στο κρεβάτι για ώρες ή και ημέρες. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις η αρχική ίωση ή η περίοδος συναισθηματικής πίεσης (γεγονότα που συνήθως ξεχνιούνται με την πάροδο του χρόνου) αποτελούν τις αιτίες που πυροδοτούν μια χρόνια νόσο, το Συνδρόμο Χρόνιας Κόπωσης.

Σε άλλες περιπτώσεις το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο πόνος: έντονος, αφόρητος πολλές φορές, διαρκής, διάχυτος σε όλο το σώμα, έτσι που δεν μπορεί εύκολα να αποδωθεί σε κάποια από τις συνηθισμένες ασθένειες. Τότε πρόκειται για την Ινομυαλγία, μία επίσης χρόνια νόσο που έχει σημαντικές ομοιότητες με το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης, αλλά και αρκετές διαφορές.

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι πάσχουν από Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης ή Ινομυαλγία είναι, ακόμη και στις μέρες μας, η δυσκολία των γιατρών να αποδεχθούν την ύπαρξη των συνδρόμων αυτών. Πολλοί θεωρούν ότι δεν πρόκειται για πραγματικές ασθένειες, αποδίδοντάς τες σε ψυχολογικά αίτια ή και διαγιγνώσκοντας κατάθλιψη. Δοκιμάζονται θεραπείες με αντικαταθλιπτικά, μάταια όμως. Έτσι οι πάσχοντες αναγκάζονται να επισκέπτονται πολλούς γιατρούς, πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων, μέχρις ότου μπει τελικά η υποψία αυτών των συνδρόμων.

Είναι αλήθεια ότι τόσο το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης όσο και η Ινομυαλγία δεν αποτελούν καλά καθορισμένες νοσολογικές οντότητες, όπως είναι, για παράδειγμα, η νόσος του Parkinson ή η Πολλαπλή Σκλήρυνση. Δεν είναι ακόμη γνωστό ποιος ακριβώς μηχανισμός του ανθρωπίνου σώματος δυσλειτουργεί. Ωστόσο η διεθνής έρευνα εντείνεται, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες γενετικές, μοριακές και άλλες πληροφορίες να έρχονται στο φως και να συμπληρώνουν τις γνώσεις μας. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι και τα δύο αυτά σύνδρομα οφείλονται σε διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία συνδυάζεται με δυσλειτουργία του αυτονόμου νευρικού συστήματος. Αποτέλεσμα αυτών είναι τα πλειομορφικά τους συμπτώματα: υπέρμετρη κόπωση, διάχυτος πόνος, διαταραχή του ύπνου, πτώση της πίεσης και ταχυκαρδία κατά την παραμονή σε όρθια στάση για μεγάλο χρονικό διάστημα, γαστρεντερικά ενοχλήματα, ζάλη, θόλωση της συνείδησης, κ.ο.κ.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση του Συνδρόμου Χρονίας Κόπωσης και της Ινομυαλγίας εστιάζεται στα κυρίαρχα συμπτώματα, όπως είναι ο πόνος, η πτώση της πίεσης ή η διαταραχή του ύπνου. Εφόσον είναι δυνατό, προσπαθούμε παράλληλα να βελτιώσουμε τους διαταραγμένους φυσιολογικούς μηχανισμούς, όπως για παράδειγμα την απορρύθμιση του ανοσοποιητικού και του νευρικού συστήματος. Παρόλο που τα φάρμακα που διαθέτουμε επί του παρόντος είναι μετρίως μόνο αποτελεσματικά, σε πολλές περιπτώσεις είναι ικανά να προσφέρουν σημαντική ανακούφιση στους ασθενείς και τους επιτρέπουν να επανέλθουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες – πάντα με προσοχή και υπό την καθοδήγηση του θεράποντος ιατρού. Εξάλλου, όλο και περισσότερες κλινικές δοκιμές νέων φαρμάκων δίνουν θετικά αποτελέσματα και αυξάνουν τα όπλα που περιλαμβάνει η θεραπευτική μας φαρέτρα. Τέλος, σύγχρονα ερευνητικά προγράμματα εξετάζουν την πιθανότητα επαναστόχευσης υπαρχόντων φαρμάκων στο Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης. Πρόκεται για μια καινοτόμο προσέγγιση που υπόσχεται να επιταχύνει τη διαδικασία ανακάλυψης νέων φαρμάκων. Στα πλαίσια αυτής ο γράφων συνεργάζεται με την Αμερικανική Ομοσπονδία για το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (Chronic Fatigue and Immune Dysfunction Syndrome Association of America).

Εν κατακλείδι, ένα σημαντικό βήμα στην αντιμετώπιση του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης και της Ινομυαλγίας είναι η σωστή αναγνώριση των συμπτωμάτων τους και ο διαχωρισμός τους από άλλες ασθένειες, με τις οποίες μπορεί να συγχέονται. Ακολουθεί η προσεκτική ρύθμισή τους με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Αυτή, σε συνδυασμό με έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια, έως ότου η ιατρική έρευνα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές θεραπείες.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail